ستمگر...
سه شنبه, ۱۵ اسفند ۱۳۹۱، ۰۲:۴۷ ب.ظ
برو ای یار که ترک تو ستمگر کردم حیف از آن عمر که در پای تو من سر کردم
عهد و پیمان تو با ما وُ وفا با دگران ساده دل من که قسم های تو باور کردم
به خدا کافر اگر بود به رحم آمده بود زان همه ناله که من پیش تو کافر کردم
تو شدی همسر اغیار و من از یار و دیار گشتم آواره وُ ترک سر و همسر کردم
از تو بُگذشتم و بُگذاشتمت با دگران رفتم از کوی تو لیکن عقبِ سر نگران
ما گذشتیم و گذشت آنچه تو با ما کردی تو بمان و دگران،وای به حال دگران
وای به حال دگران...
عهد و پیمان تو با ما وُ وفا با دگران ساده دل من که قسم های تو باور کردم
به خدا کافر اگر بود به رحم آمده بود زان همه ناله که من پیش تو کافر کردم
تو شدی همسر اغیار و من از یار و دیار گشتم آواره وُ ترک سر و همسر کردم
از تو بُگذشتم و بُگذاشتمت با دگران رفتم از کوی تو لیکن عقبِ سر نگران
ما گذشتیم و گذشت آنچه تو با ما کردی تو بمان و دگران،وای به حال دگران
وای به حال دگران...
کاملا بی ربط: سیزده را همه عالم بِدر امروز از شهر،من خودم سیزدهم کز همه عالم بِدرم...
