آنچه گذشت...

عقید مینویسد:

 

از آنجایی که نوشتن یک پست کلی درد سر میخواهد و فکر و تفکر و از این چیزها که مبادا پستی که میگذاری گوشه ایش به کسی بر بخورد و یا نخورد نتوانستم توی ایام عید مشغول بشم...

گفتم ماجرای سیزده روزی را که گذشت را بگذارم!

 

1.روز اول عید که همه پای سفره ی هفت سین بودیم و در حال دعا،توی این روز اکثر پیام ها تبریک عید بود که مضمون کلی آنها اشاره داشت به اینکه ما عید بدون حضرت موعود(عجل الله فرجه الشریف) را نمیخواهیم؛این جنبه ی مثبتی داشت...

در ادامه بعد از تحویل سال سخنان گوهر بار حضرت ماه(مدظله العالی) بود که سال92 را سال حماسه نامیدند،که بسیار حکیمانه بود چون در آینده ما انتخابات رو درپیش داریم و همچنین درست کردن وضع اقتصاد کشور.

قشنگ از شب دید و بازدید استارت خورد...(اینجا فامیل دور در ذهنم تداعی کرد) وبلاگ لِندیطارا هم در جریانه!

2.روز دوم عید که خبری نبود! البته میخواستیم بریم جایی ولی بدلیل بهونه کردن کنکور از طرف یکی از اعضای خانواده،این قضیه کنسل شد!

3.روز سوم عید،با صحبت های مکرر من و بهونه گیری های خانم کنکور به این نتیجه رسیدیم که بریم ومن تونستم نظرم رو به کرسی بشونم! مقصد برای آشنایان مشخص بود(ماهی دوست نداری؟!)

شب همین روز بازی فیفا از نوع کامپیوتریش بود! نتیجه بازی 5 - 0 به نفع بنده!

4.روز چهارم عید حجم اکثر پیام ها تسلیت حضرت زهرا(سلام الله علیه) بود،همچنین حذف تخمه از آجیل عید به خاطر احترام به حضرت مادر

5 و 6.دید و بازدیدها به اوج خودش رسیده بود...

ششم عید شبش رفتم هیئت خودمون،و شروع داستان های من با مسئول فرهنگیمون که چرا کم کاری کردم تو عید!

7.روز هفتم عید صبح با دوتا از پسرخاله ها قرار گذاشتیم بریم زیارت حضرت سیدالکریم(علیه السلام).تا شب شد همه قرار گذاشتن برن دیدن زائر که از کربلا اومده بود.با اینکه شام فراوون زده بودیم ما سه تا پسرخاله،ولی بازهم اونجا مجبور که چه عرض کنم حتما باید میخوردیم چون از غذاش نمیشد گذشت!مخصوصا سالاد!!

8.سفر به قم و زیارت اهل قبور و زیارت حضرت معصومه(سلام الله علیه).از ناهار دیگه چیزی نگم که همه در جریانند!(محمد آقا برنج بکش!)

9.شب همین روز سفر شمال شروع شد و تقریبا ظهر رسیدیم ویلا...

برای فرار از تخلیه ی بارها و جادادن تو ویلا با یکی از پسرخاله ها پیچیدیم سریع لب آب و قدم زدن تو شن ها،اینقدر راه رفتیم که باورتون نمیشه انگار رسیده بودیم ته دریا! حدود یک ساعت و نیم راه رفتیم که جمعا با رفت و برگشت میشد سه ساعت!

دیگه بهمون زنگ زدن و گفتند کجا رفتین شما دوتا برگردین ناهاره و با پاسخ مثبت من گوشی قطع شد.

دقیقا تا سیزدهم شمال بودیم که یه دل سیر از عزا درآوردیم...

شب ها از آتیش درست کردن ها و سیب زمینی ذغالی ها و ذغال درست کردن برای جوجه و اینا که بگذریم میرسیم به تیکه انداختن بچه ها سر سفره به هم دیگه و سوتی گرفتن از هم دیگه! (قضیه ی osbol هم که کاملا در این سفر تداعی میکرد!)

ماجرای چشمک و بازی مافیا هم که شبا جای خودش رو داره!!

از دنبال خرگوش رفتن هم که نمیشه گذشت...؛ بستنی هم که موجود بود از همه طعم.

از خصوصی شدن ساحل هم در بعضی ساعات مخصوصا موقع نماز هم نمیشد نگفت!! آخه لامصب اینجا ایرانه! اروپا لب ساحل که نیومدی!!!!!!

از همین تریبون به پسر خالم بگم توکه از سگ میترسی چرا آخه براش سوت میزنی بیاد دنبالت بعد میری پشت من قایم میشی!!

روز سیزدهم هم که با آلبوم من خود آن سیزدهم گذشت...

________________________________________________________

پ.ن1: مشکی و صورتی؛مبادله ی کالا به کالای گوشی و جریانات بعدیش با دوربین و تیکه ی لِندیطارا بهش که گفت اون کیسه ی نمک رو هم بده... جالب بود...{مخاطب خاص}

پ.ن2:نوشته ی بالا خاطره ی خودم هستش ولی همش نیست!{بدلیل مسائل امنیتی و حفاظتی از گفتن بعضی موارد معذوریم}

پ.ن3: از دیر گذاشتن پست عذر خواهی میکنم{مخاطب خاص}

پ.ن4:توی این سفر فهمیدم که باید پشت در دستشویی های توی راه هم یه دکمه بذارند تا ما این کامنت هایی که ملت پشت در دستشویی ها مینویسند رو لااقل بعضی هاش رو لایک کنیم{والا}

پ.ن5:دعا فراموش نشه...

 

 

 

کاملا بی ربط: از مرگ نمیترسم،میترسم در شلوغی آن دنیا مادرم را پیدا نکنم...!